Regen
Door: Hetty
Blijf op de hoogte en volg Hetty
05 September 2011 | Frankrijk, Altkirch
We hebben zaterdag een rondje rond het meer gefietst. Wat heerlijk toch dat we de fietsen hebben meegenomen!
Op zondag vertrekken we vanuit Zwitserland naar Frankrijk om met een gestaag stromende regen aan te komen in Altkirch, een plaatsje net over de grens. Wat ziet de wereld er treurig uit als het regent. Henk parkeert op een groot plein midden in het kleine stadje. Daar staat een verlaten feesttent. Er loopt geen mens op straat. Als het even droog is, maken we een wandeling en bekijken we de etalages van de gesloten winkels. Op zondag is hier niets te doen. Eén café is open, voor de rest lijkt alles verlaten. Als we terugkomen bij de Bigfoot gaat het weer regenen. Het houdt ook niet meer op.
Henk zoekt het journaal op de tv op en ik vraag daarom: “Staan we hier nog even?”
Ja, we staan nog even. Wat zouden we ons druk maken? Ik vermaak me met aquarelverf en een blad papier en daarna kook ik de bloemkool, die we nog van de boerin van de ‘zwijnenstal’ in Zwitserland hebben meegekregen.
We besluiten hier te blijven staan om de nacht door te brengen.
“Rustige camping,” lacht Henk.
“Zo is dat,” zeg ik, als ik het licht uitdoe. “Welterusten”.
5 september 2011
We rijden door de Elzas.
“Hier ergens ligt de Maginot linie”, weet Henk me te vertellen. “Dat is een stelsel van een ondergronds verdedigingswerk van de Fransen dat is gebruikt in de tweede Wereldoorlog. Het heeft een lengte van 700 kilometer! Het is bedacht door de minister van Oorlog, André Maginot, om te voorkomen dat weer zoveel doden zouden vallen als in de loopgraven van de eerste wereldoorlog.”
Ik knik. Ik weet hier niet veel van. Dit soort dingen trekken niet direct mijn aandacht. Van deze Maginot linie heb ik nooit gehoord. Maar Henk is iemand die zich erg interesseert in geschiedenis en ook in dit soort gigantische bouwwerken. En omdat we er toch zijn…
We bezoeken een kazemat in Marckolsheim, dat onderdeel is van dit verdedigingswerk. De man achter de kassa vertelt ons dat we ook beslist naar Schoenenbourg moeten, want daar kun je een deel van dit bouwwerk zien dat 30 meter onder de grond is gelegen. Het is de moeite waard, belooft hij.
We besluiten daar morgen naar toe te reizen.
Op zondag vertrekken we vanuit Zwitserland naar Frankrijk om met een gestaag stromende regen aan te komen in Altkirch, een plaatsje net over de grens. Wat ziet de wereld er treurig uit als het regent. Henk parkeert op een groot plein midden in het kleine stadje. Daar staat een verlaten feesttent. Er loopt geen mens op straat. Als het even droog is, maken we een wandeling en bekijken we de etalages van de gesloten winkels. Op zondag is hier niets te doen. Eén café is open, voor de rest lijkt alles verlaten. Als we terugkomen bij de Bigfoot gaat het weer regenen. Het houdt ook niet meer op.
Henk zoekt het journaal op de tv op en ik vraag daarom: “Staan we hier nog even?”
Ja, we staan nog even. Wat zouden we ons druk maken? Ik vermaak me met aquarelverf en een blad papier en daarna kook ik de bloemkool, die we nog van de boerin van de ‘zwijnenstal’ in Zwitserland hebben meegekregen.
We besluiten hier te blijven staan om de nacht door te brengen.
“Rustige camping,” lacht Henk.
“Zo is dat,” zeg ik, als ik het licht uitdoe. “Welterusten”.
5 september 2011
We rijden door de Elzas.
“Hier ergens ligt de Maginot linie”, weet Henk me te vertellen. “Dat is een stelsel van een ondergronds verdedigingswerk van de Fransen dat is gebruikt in de tweede Wereldoorlog. Het heeft een lengte van 700 kilometer! Het is bedacht door de minister van Oorlog, André Maginot, om te voorkomen dat weer zoveel doden zouden vallen als in de loopgraven van de eerste wereldoorlog.”
Ik knik. Ik weet hier niet veel van. Dit soort dingen trekken niet direct mijn aandacht. Van deze Maginot linie heb ik nooit gehoord. Maar Henk is iemand die zich erg interesseert in geschiedenis en ook in dit soort gigantische bouwwerken. En omdat we er toch zijn…
We bezoeken een kazemat in Marckolsheim, dat onderdeel is van dit verdedigingswerk. De man achter de kassa vertelt ons dat we ook beslist naar Schoenenbourg moeten, want daar kun je een deel van dit bouwwerk zien dat 30 meter onder de grond is gelegen. Het is de moeite waard, belooft hij.
We besluiten daar morgen naar toe te reizen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
