Sequoia's

24 februari

Yosemite National Park is onze volgende bestemming. Daar kunnen we wel in zonder sneeuwkettingen. En laten ze daar nou ook die grote Sequoia’s hebben. Wat boffen we toch weer. Al direct na het inrijden van het park zien we de kanjers in grote getale langs de kant staan. We zoeken een parkeerplaats en dan gaan we die bomen eens van dichtbij bekijken. We kiezen de gele wandelroute die ons langs enkele stokoude Sequoia’s leidt.
Het park is immens groot. We vervolgen onze route op zoek naar een plek om te overnachten. Dat wordt dit keer een camping midden in het park, aangezien wild kamperen hier niet is toegestaan. We vinden een mooi plekje compleet met ‘berenkast’. Omdat hier veel beren wonen, is het verboden voor personenwagens om voedsel in de auto te bewaren. Dat moet in de ijzeren berenkast, zodat je geen risico loopt op een opengebroken auto. Gelukkig vinden ze de Bigfoot ‘berenproof’ en hoeven wij dit niet te doen. Wel raden ze ons aan om levensmiddelen maar ook deodorant e.d. uit de cabine te halen en achter in de unit te bewaren. Ik moet een formulier tekenen dat we ons bewust zijn van de risico’s en dat eventuele schade door nalatigheid geheel voor onze rekening is.
Tja, leuker kunnen ze het niet maken, wel spannender…

Henk is niet helemaal in orde. Hij heeft het koud, wat voor hem heel ongebruikelijk is. Daarbij voelt hij warm aan, dus daar klopt iets niet. Mijn plan om vanavond op een normale tijd naar bed te gaan, valt daarom ook helemaal in het water. Om acht uur zit Henk te rillen en te knikkebollen. Dat wordt weer vroeg bed maken, besluit ik. En zo kan het gebeuren dat we om half negen al weer onder de wol gaan. Henk met twee aspirientjes en een extra deken over zich heen. Wonder boven wonder zijn we beiden vrij snel vertrokken.

25 februari

Henk is al vanaf half vier wakker. Ik draai me gewoon nog een keer om, de kampregels zijn dat het tot zes uur ’s morgens stil moet zijn, dus daar houd ik me aan. Geen beer gezien, wel geluiden gehoord die leken op schieten. Dat zou kunnen zijn van Rangers die beren op afstand houden, had ik gelezen. Jammer, ik had er toch wel een langs onze Bigfoot willen zien wandelen. Henk is gelukkig weer wat opgeknapt.
We willen vandaag naar het oosten, richting Las Vegas, maar de weg die door Yosemite Park loopt is afgesloten. We zullen dus een heel eind om moeten rijden. Maar dat maakt niet uit, onderweg zullen we ongetwijfeld weer veel natuurschoon zien en ons motto is steeds: er is geen verkeerde weg, alleen soms een andere weg. Vandaar dat we dus de andere weg kiezen. Als we onderweg ergens koffie drinken, is iemand zo behulpzaam om de conditie van de andere wegen oostwaarts voor ons te checken. Interstate 88 is open en is een bijzonder mooie route, horen we. Het zonnetje schijnt, wat willen we nog meer?

26 februari

Het zal toch wel griep zijn, lijkt me. Henk hoest en proest en zijn stem is schor. Ik voel me ook niet helemaal top, dus is het ook nog besmettelijk.
We zijn inmiddels op weg naar Las Vegas, via de mooiste wegen die je je maar bedenken kunt. Prachtige vergezichten op besneeuwde bergtoppen, het is zonnig en rustig en we rijden zeer ontspannen en tevreden door het landschap.
Onderweg stoppen we in een dorpje dat zo uit een Amerikaanse film lijkt weggelopen. We hebben internet van de plaatselijke bibliotheek en we Skypen even met het thuisfront.
Verder doen we maar kalm aan, des te eerder zullen we weer helemaal topfit zijn.