Lucht!

24 september
We zijn vannacht overgestoken van Dublin naar Holyhead in Engeland. Bij het starten vanmorgen keek Henk zorgelijk: we verliezen lucht. Het zal toch niet waar zijn? Weer naar een garage? Ja hoor, we verliezen duidelijk lucht. Gelukkig wordt onder het rijden het verlies nog steeds aangevuld, maar daar kunnen we niet mee blijven doorrijden.
Onze eerste taak van vandaag is: zoeken naar de eerste de beste McD om via internet een dealer te vinden.

Er zit een MAN-garage in Ellesmere Port, vlak onder Liverpool en daar zijn we rond het middaguur. Terwijl wij lunchen wordt het probleem snel getraceerd: de luchtbalg achter is zo lek als een mandje. De aansluiting van de rubberen balg op de staalplaat wordt ingesmeerd met zeepsop en onze Bigfoot blaast bellen. Helaas. De basis van de blaasbalg moet vervangen worden, horen we. Die hebben ze niet op voorraad en moet uit Duitsland komen. Er zit niets anders op dan een beetje in de buurt te blijven tot het onderdeel hier is en het probleem is verholpen.

We besluiten naar Liverpool te gaan. Ik vraag raad aan een van de monteurs; of hij een suggestie heeft waar we ergens met onze auto kunnen parkeren. Hij kijkt zorgelijk: dat zal moeilijk worden, maar we moeten het maar eens bij Albert Dock proberen. Dat is een grote straat, aan de rand van het centrum vlak bij het Liverpool museum. Parkeerruimte in overvloed daar.

Albert Dock is makkelijk te vinden, vooral met een Tomtom, maar een parkeerplaats is een andere categorie. Na wat rondjes te hebben gereden komen we al snel tot de conclusie dat dit niet gaat lukken; al die parkeerplaatsen zijn voor personenauto’s. Dan zie ik een politiebusje staan.
“Stop daar eens,” vraag ik aan Henk, “oom agent zal toch wel weten of we ergens kunnen parkeren?”
“Hello love,” zegt de agent. “Waar kan ik je mee helpen?”
Ik leg mijn probleem uit en hij schudt zijn hoofd. “Nee, love, dat gaat hier niet lukken. Maar probeer het eens daar achter, deze straat helemaal uit, dan rechtsaf, love, daar is misschien wel wat…. Succes, love.”
Het heeft wel wat om ‘love’ genoemd te worden door een Engelse agent en warempel, op zijn aanwijzingen komen we terecht bij een parkeerplaats van een soort groothandel. Wel een eindje van het centrum, maar we staan toch mooi geparkeerd in Liverpool!
We bezoeken het Liverpool museum, drinken koffie in het Beatles café en bekijken de enorme gebouwen in die buurt van Albert Dock. Klassiek en modern staat hier zij aan zij en het zijn allen prachtige gebouwen. Henk is onder de indruk van wat hij ziet. Liverpool oogt als een rijke en welvarende stad.

Als we moe zijn van het slenteren gaan we terug richting Bigfoot. We zien een Grieks restaurantje, Henk kijkt me vragend aan en ik knik: we gaan naar binnen. Lekker, even genieten zonder daar zelf iets voor hoeven te doen, denk ik nog. Maar helaas, het loopt anders. Tijdens het hoofdgerecht komen we beiden tot de conclusie dat het restaurant van gisteren (Bistro Bigfoot) véél beter was. Ik bestel kip-kebap en krijg daarbij aangebrande ui en dito paprika, bonen uit blik en flauwe rijst. Jammer. De vis-kebap van Henk is gelukkig niet aangebrand, maar ook hij krijgt bonen uit blik en roze rijst zonder smaak. Ik maak er tijdens het afrekenen een opmerking over, wat ik niet snel doe, maar ik kan het dit keer niet laten, zo slecht vond ik het.
Terug in de Bigfoot maak ik voor ons beiden een lekker toetje, want we hebben nog wel zin in iets. Die avond bak ik nog een lekker broodje met amandelmeel en kokos en zet ik de linzen in de week: morgen verse linzensoep maken.