Off road
Blijf op de hoogte en volg Hetty
27 Maart 2017 | Marokko, Meknès
Dag 14, 27 maart
Als we alleen zouden rijden, zouden we dit soort wegen niet nemen. Voor het echte binnenland rijd je off-road en dat moet je samen met iemand anders doen. Met Johan en Bea in dit geval. We hebben de afgelopen drie dagen een route gereden van Pistenkuh (https://pistenkuh.de). Nu, aan het eind van de middag, zijn we net gearriveerd op camping Rekkam in Boudnib. De eerste camping sinds ons vertrek. Wat een luxe: weer uitgebreid douchen, een wasje draaien en uit eten in het restaurant van de camping. De schotel van de dag is couscous met kip en wordt geserveerd om acht uur.
We hadden vandaag een mooie route. Die voerde over een bergkam heen waar we op het hoogtepunt een groep mensen ontmoetten met zwaar beladen ezels. Volgens ons waren ze naar de markt geweest. Een aantal jonge geitjes zat in zakken op de ezels gebonden, hun kopjes met guitige oortjes waren aandoenlijk. Bea hoorde iemand zeggen: “Caravane d’argent”, de geld karavaan. Ja, een wereld van verschil tussen ons en hen.
Je moet hier overigens geen medelijden hebben met volgepakte ezels en ook niet met zwerfhonden of zielige kinderen, want dan heb je hele dagen buikpijn volgens mij. We komen genoeg kinderen tegen, vooral jongens, die langs de kant van de weg gebaren dat ze wat willen. Dat kan gaan om sigaretten, om kleding, schoenen of geld. Moeders die op hun kleine kinderen wijzen en bedoelen: geef dan in ieder geval iets voor de kleine.
Vanmiddag in een dorp werden we achtervolgd door een jochie van een jaar of 10. Hij had ontstoken ogen en zag er smoezelig uit. Hij wilde geld: “Une dirham”. Toen ik bij een winkeltje mijn boodschappen deed, bleef hij bij me en begon om andere dingen te vragen. Hij wees naar melk, naar koekjes, naar snoep, en ik bleef maar weigeren. In het Frans zei ik tegen hem: “Ga naar school, ga leren, dat is belangrijk. Je krijgt niets.” Hij bleef vragen, ik bleef weigeren. Als je iets gaat geven, leer je dat bedelen loont, heb ik geleerd. Terug bij de auto stap ik in en klimt hij ook op de treeplank. Hij kijkt Henk aan en roept: : “Une dirham”. Uiteindelijk haalt de man van de bakkerswinkel hem van de auto af. Hij heeft ons een half uur gevolgd en het enige dat hij gekregen heeft is goedbedoeld advies van mij. Ik weet zelfs niet of hij het begrepen heeft, of hij Frans kon verstaan.
En daar gaan we weer, de “Caravane d’argent” op weg naar de camping.
Als we alleen zouden rijden, zouden we dit soort wegen niet nemen. Voor het echte binnenland rijd je off-road en dat moet je samen met iemand anders doen. Met Johan en Bea in dit geval. We hebben de afgelopen drie dagen een route gereden van Pistenkuh (https://pistenkuh.de). Nu, aan het eind van de middag, zijn we net gearriveerd op camping Rekkam in Boudnib. De eerste camping sinds ons vertrek. Wat een luxe: weer uitgebreid douchen, een wasje draaien en uit eten in het restaurant van de camping. De schotel van de dag is couscous met kip en wordt geserveerd om acht uur.
We hadden vandaag een mooie route. Die voerde over een bergkam heen waar we op het hoogtepunt een groep mensen ontmoetten met zwaar beladen ezels. Volgens ons waren ze naar de markt geweest. Een aantal jonge geitjes zat in zakken op de ezels gebonden, hun kopjes met guitige oortjes waren aandoenlijk. Bea hoorde iemand zeggen: “Caravane d’argent”, de geld karavaan. Ja, een wereld van verschil tussen ons en hen.
Je moet hier overigens geen medelijden hebben met volgepakte ezels en ook niet met zwerfhonden of zielige kinderen, want dan heb je hele dagen buikpijn volgens mij. We komen genoeg kinderen tegen, vooral jongens, die langs de kant van de weg gebaren dat ze wat willen. Dat kan gaan om sigaretten, om kleding, schoenen of geld. Moeders die op hun kleine kinderen wijzen en bedoelen: geef dan in ieder geval iets voor de kleine.
Vanmiddag in een dorp werden we achtervolgd door een jochie van een jaar of 10. Hij had ontstoken ogen en zag er smoezelig uit. Hij wilde geld: “Une dirham”. Toen ik bij een winkeltje mijn boodschappen deed, bleef hij bij me en begon om andere dingen te vragen. Hij wees naar melk, naar koekjes, naar snoep, en ik bleef maar weigeren. In het Frans zei ik tegen hem: “Ga naar school, ga leren, dat is belangrijk. Je krijgt niets.” Hij bleef vragen, ik bleef weigeren. Als je iets gaat geven, leer je dat bedelen loont, heb ik geleerd. Terug bij de auto stap ik in en klimt hij ook op de treeplank. Hij kijkt Henk aan en roept: : “Une dirham”. Uiteindelijk haalt de man van de bakkerswinkel hem van de auto af. Hij heeft ons een half uur gevolgd en het enige dat hij gekregen heeft is goedbedoeld advies van mij. Ik weet zelfs niet of hij het begrepen heeft, of hij Frans kon verstaan.
En daar gaan we weer, de “Caravane d’argent” op weg naar de camping.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
