Maple-siroop en epauletspreeuwen
Door: Hetty
Blijf op de hoogte en volg Hetty
22 Mei 2014 | Canada, Québec
21 mei 2014
Kun je iemand missen die je nog maar net hebt leren kennen? Of zijn het gewoon de fijne herinneringen, waardoor ik steeds aan Bill en Maggie moet denken?
Een voorbeeld: Nog voordat we de eerste keer bij hun huis kwamen, stopten we even bij de supermarkt op de route. We zijn nog maar net uit onze Bigfoot gestapt of er komt een medewerkster van de winkel naar ons toegelopen. Doen we iets verkeerd? Mogen we hier niet parkeren?
“Hallo, ik ben Helene, hartelijk welkom hier. Big Bill zei al dat jullie langs zouden komen, wat een prachtige auto, geweldig, zelf gebouwd?”
Er volgen nog veel meer vragen waar we lachend antwoord op geven. Helene heeft al naar onze komst uitgekeken en we horen van haar dat Bill zich verheugt op ons bezoek.
Een andere gebeurtenis: Bill laat ons de omgeving zien en wijst ons op een huis waar ze maple-siroop verkopen. Maggie heeft ons al uitgelegd dat dat siroop is van de esdoorn en een specialiteit, kenmerkend voor Nova Scotia. We stoppen en kopen enkele flesjes.
Vandaag bak ik pannenkoeken als middagmaal, en we smullen van de maple-siroop die we er royaal overheen gieten. Die Bill, die moest ons eens zien genieten.
Gisteren in Quebec moest ik ook regelmatig aan Bill denken: hij heeft ons al veel van de stad verteld, en met name over het oude deel met zijn prachtige gebouwen, voor we er zelfs maar geweest zijn hebben we al vele foto's gezien. Hij had gelijk: het is indrukwekkend. Nu zijn we onderweg naar Montreal, een stad die we volgens Bill moesten overslaan.
22 mei
De weg via Quebec naar Montreal is mooi. We nemen de kleinere wegen langs de imposante St. Lawrence rivier. Honderden kilometers lang zien we hem door het landschap meanderen, met aan de oevers de karakteristieke dorpjes met frisse huisjes en groene gazonnetjes. Het is heerlijk weer, we genieten en volgens mij zijn we al redelijk onthaast. Als we halverwege de route de rivier oversteken komen we over een bijzondere brug, zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik maak een foto en op aanwijzen van Henk wacht ik even tot er een vrachtauto te zien is, dan kun je een beetje een voorstelling maken van de grootte en hoogte van deze brug. En de vrachtwagens hier zijn kanjers, dat kan ik je verzekeren.
Ik verbaas me onderweg steeds over een zwarte vogel. Het lijkt een soort van kleine merel, maar dan met een rood-gele vlek op beide vleugels. Ik probeer hem te fotograferen, maar vanuit een rijdende auto is dat een hele kunst. Als we internet hebben ontdek ik dat het een agelaius phoeniceus is, oftewel de epauletspreeuw, hier genaamd de redwinged blackbird. De naam spreekt voor zich!
Wist je dat de auto's hier alleen een nummerbord aan de achterkant hebben? Heel vreemd als je er een stel naast elkaar ziet staan met de neuzen naar voren.
Terwijl ik binnen dit verslag zit te typen hoor ik Henk buiten praten met iemand. Gelukkig voor Henk is het iemand die Engels spreekt in dit Franstalige gebied, en ik hoor hem weer het bekende verhaal vertellen. Ach, mijn oud-collega en naamgenote heeft helemaal gelijk, het hoort er waarschijnlijk bij en we geven ons er maar aan over.
Maar als we deze avond op een camping willen bivakkeren en er direct al ongeveer 30 monden openvallen van verbazing, krijg ik toch de bibbers. Dat wordt vanavond alleen maar aandacht…? De prijs van de camping valt me erg tegen, 36 dollar en daarbovenop nog taxes, terwijl we helemaal self-supporting zijn. Ken je die mop van die twee Hollanders die naar de camping gingen? Juist, die gingen niet.
Kun je iemand missen die je nog maar net hebt leren kennen? Of zijn het gewoon de fijne herinneringen, waardoor ik steeds aan Bill en Maggie moet denken?
Een voorbeeld: Nog voordat we de eerste keer bij hun huis kwamen, stopten we even bij de supermarkt op de route. We zijn nog maar net uit onze Bigfoot gestapt of er komt een medewerkster van de winkel naar ons toegelopen. Doen we iets verkeerd? Mogen we hier niet parkeren?
“Hallo, ik ben Helene, hartelijk welkom hier. Big Bill zei al dat jullie langs zouden komen, wat een prachtige auto, geweldig, zelf gebouwd?”
Er volgen nog veel meer vragen waar we lachend antwoord op geven. Helene heeft al naar onze komst uitgekeken en we horen van haar dat Bill zich verheugt op ons bezoek.
Een andere gebeurtenis: Bill laat ons de omgeving zien en wijst ons op een huis waar ze maple-siroop verkopen. Maggie heeft ons al uitgelegd dat dat siroop is van de esdoorn en een specialiteit, kenmerkend voor Nova Scotia. We stoppen en kopen enkele flesjes.
Vandaag bak ik pannenkoeken als middagmaal, en we smullen van de maple-siroop die we er royaal overheen gieten. Die Bill, die moest ons eens zien genieten.
Gisteren in Quebec moest ik ook regelmatig aan Bill denken: hij heeft ons al veel van de stad verteld, en met name over het oude deel met zijn prachtige gebouwen, voor we er zelfs maar geweest zijn hebben we al vele foto's gezien. Hij had gelijk: het is indrukwekkend. Nu zijn we onderweg naar Montreal, een stad die we volgens Bill moesten overslaan.
22 mei
De weg via Quebec naar Montreal is mooi. We nemen de kleinere wegen langs de imposante St. Lawrence rivier. Honderden kilometers lang zien we hem door het landschap meanderen, met aan de oevers de karakteristieke dorpjes met frisse huisjes en groene gazonnetjes. Het is heerlijk weer, we genieten en volgens mij zijn we al redelijk onthaast. Als we halverwege de route de rivier oversteken komen we over een bijzondere brug, zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik maak een foto en op aanwijzen van Henk wacht ik even tot er een vrachtauto te zien is, dan kun je een beetje een voorstelling maken van de grootte en hoogte van deze brug. En de vrachtwagens hier zijn kanjers, dat kan ik je verzekeren.
Ik verbaas me onderweg steeds over een zwarte vogel. Het lijkt een soort van kleine merel, maar dan met een rood-gele vlek op beide vleugels. Ik probeer hem te fotograferen, maar vanuit een rijdende auto is dat een hele kunst. Als we internet hebben ontdek ik dat het een agelaius phoeniceus is, oftewel de epauletspreeuw, hier genaamd de redwinged blackbird. De naam spreekt voor zich!
Wist je dat de auto's hier alleen een nummerbord aan de achterkant hebben? Heel vreemd als je er een stel naast elkaar ziet staan met de neuzen naar voren.
Terwijl ik binnen dit verslag zit te typen hoor ik Henk buiten praten met iemand. Gelukkig voor Henk is het iemand die Engels spreekt in dit Franstalige gebied, en ik hoor hem weer het bekende verhaal vertellen. Ach, mijn oud-collega en naamgenote heeft helemaal gelijk, het hoort er waarschijnlijk bij en we geven ons er maar aan over.
Maar als we deze avond op een camping willen bivakkeren en er direct al ongeveer 30 monden openvallen van verbazing, krijg ik toch de bibbers. Dat wordt vanavond alleen maar aandacht…? De prijs van de camping valt me erg tegen, 36 dollar en daarbovenop nog taxes, terwijl we helemaal self-supporting zijn. Ken je die mop van die twee Hollanders die naar de camping gingen? Juist, die gingen niet.
-
22 Mei 2014 - 07:43
Hetty Leenders:
Ha luitjes, apart om jullie avonturen van 22 mei te lezen terwijl hier die dag pas net begonnen is!
Mooie plaatjes van Quebec! Ik neem aan dat de groene bult van die brug niet de weg is? Anders gaat het al aardig op de Piranha in de Efteling lijken. Ook die oude bussen met op de achtergrond het bord van Subway: geweldig dat contrast.
Ga vooral door met onthaasten en geniet ervan!!
Groetjes
Hetty -
22 Mei 2014 - 10:03
Moniek:
Hoi hetty,
Ik geniet hier lekker ,met een kop koffie,terwijl de zon schijnt van je verhalen .Wat heerlijk dat alles goed verloopt . Op nieuwschierige mensen na. Dat lijkt mij ook niet altijd fijn. Maarja, als dat het ergste is. Goed om te horen , dat jullie al lekker aan het onthaasten zijn.! Dat lukt natuurlijk zeker met pannekoeken met Maple-siroop.
Groetjes Moniek -
22 Mei 2014 - 14:30
Hetty:
Hee Hetty, je maakt me zojuist op iets attent: mijn laptop staat nog op Nederlandse tijd, dus dit verslag ook...Ik zag wel dat ik dit plaatste rond 3 uur 's nachts, maar dacht niet na over de consequenties. Ik ga het maar even veranderen! Groetjes uit Canada, waar het nu (14.30 uur) pas half 9 's morgens is. -
23 Mei 2014 - 06:15
Rosalie:
Hoi Hetty, wat schrijf je prachtig. Je neemt me helemaal mee op jullie reis. Henk en jij zijn wel echt VIP's (very interesting persons) met jullie Bigfoot, hè? Wat een aandacht steeds, zeg! Leuk om te lezen dat jullie zulke mooie ontmoetingen hebben. Ik vond het verhaal van Maggie ook erg indrukwekkend trouwens. ;) Liefs, Rosalie -
23 Mei 2014 - 20:15
Erny:
Hoi,hoi, had even geen tijd, maar ik zie dat jullie ondanks het onthaasten wel vanalles meemaken. Wat leuk die epauletspreeuw!
Wel zag ik via FB die reusachtige vrachtauto wat een gevaarte zeg!
Sterkte met al die ondervragingen! -
30 Mei 2014 - 20:31
Piet En Marian:
Hallo luitjes hebben hier wifi dus even jullie reisverhalen gelezen, wat een grote wegen hebben ze daar bij toronto .gr piet en marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
