Hemels

Na ons bezoek aan Calgary vertrekken we richting Zuidoosten, waar het National Glacier Park is gelegen. Daar is Bigfoot echter te groot voor, krijgen we bij de ingang te horen. Te groot? Ja, om precies te zijn: te hoog. Er zijn daar wegen langs de rotswanden, maar omdat de rotswanden overhellen is er kans dat we de bovenkant zullen beschadigen.
Dan maar geen gletsjers meer, besluiten we direct. Dat risico willen we niet lopen en we hebben al veel gletsjers gezien. We rijden om het park heen en komen via diverse prachtige wegen vol natuurschoon in Yellowstone National Park.

Wat een landschap is dat hier. Als ik het zou moeten beschrijven zou ik zeggen dat we in een prachtige aquarel terecht zijn gekomen. De kleuren zijn zacht en helder, de compositie is perfect. Het doet me enorm denken aan het volgende: Ik heb ooit een film gezien met Robin Williams (wat een triest bericht over zijn recente overlijden!) waar ik nog regelmatig aan moet denken. De film heet: What dreams may come (1998). Ik vond het een geweldige film. Hierin komt ter sprake dat we na onze dood ons een eigen hemel mogen voorstellen. De vrouw in de film had een prachtig schilderij gemaakt en de echtgenoot kwam na zijn overlijden in de wereld van dat schilderij terecht. Nou, als ik me een hemel zou moeten voorstellen, dan is dat in deze omgeving. Helaas laten foto’s altijd minder van de spectaculaire schoonheid zien dan in het echt, maar we proberen het beeld toch vast te leggen. Mijn eigen hemel.

Het Yellowstone Park is wat minder hemels wat omgeving betreft, maar daar zien we een enorme kudde bisons, die ook veel indruk maken. We bezoeken de geisers, die daar vrolijk staan te dampen en te borrelen, en we gaan naar de Grand Canyon van Yellowstone die boven verwachting mooi is.

Dan lijdt de tomtom ons naar Cody, het echte Wilde Westen van Buffalo Bill. We bezoeken een rodeo (Yeeee-hah) en de volgende dag het plaatselijk museum, waar we meer te weten komen over het leven van de cowboys en indianen.