H52gSk78!wAu?

Ja, H52gSk78!wAu?, dat is de code voor het internet van de camping waar we nu staan. We zijn in Oostenrijk, vlakbij Linz. Deze moeilijke code staat op het briefje dat ik bij de receptie kreeg. Het briefje was niet veel groter dan de code zelf: H52gSk78!wAu? met aan de boven- en onderkant een halve centimeter papier, links en rechts wel anderhalve centimeter. Omdat ik bang was dat ik dit floddertje papier kwijt zou raken heb ik het met een plakbandje op de laptop geplakt. Het plakband is overigens breder dan het papiertje.
In de Bigfoot krijg ik het bericht dat er geen verbindingen beschikbaar zijn. Dat is wel vaker, dat je dicht bij de bron moet zijn, dus ik zeg tegen Henk: “We nemen de laptop wel mee als we gaan eten.” Want vandaag hoef ik niet te koken, we eten in het kleine restaurantje op de camping.
Daar op het terras krijg ik het ook bericht dat er geen verbindingen zijn. Dat verbaast me, we zitten nu toch bij de bron, de zender, de internetontvanger, of hoe dat ook heet. Ik vraag aan de serveerster hoe dat zit hier met de internetverbinding. Ze kijkt ons onnozel aan en zegt dan in het Duits met een wonderlijk accent: “Nou, dat is niet mijn ding hoor, daar heb ik helemaal geen verstand van.” Ze doet geen moeite om het even na te vragen en loopt gewoon weg. Henk en ik kijken elkaar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Bij het afrekenen zie ik een andere serveerster. Ik vraag haar hoe dat zit met internet en zij zegt dat er meestal alleen dáár (en dan wijst ze naar buiten) “beim Tisch” een verbinding is.
Als we ons naar de aangewezen plek begeven zien we een tafeltennistafel die naast de verharde toegangsweg van de camping staat. Het kan toch niet waar zijn dat we de laptop hier op een tafeltennistafel moeten zetten? Toch nog even navragen bij de receptie.
Daar is niemand aanwezig, en ook nadat ik heb aangebeld komt er niemand opdagen. Ik zet de laptop op de balie en warempel: er zijn verbindingen beschikbaar! Als ik op het icoontje voor de verbinding klik, zie ik staan: Ander internet, en dan een ruimte om wat in te vullen. Ik vul in: “H52gSk78!wAu?” en druk op OK. Dan vraagt de computer naar de code. Vooruit, nog een keer H52gSk78!wAu? ingetypt. Wat een rotcode. Op de vorige camping in Tsjechië was het gewoon Hajek, de naam van de camping.
“Er kan geen verbinding worden gemaakt”.
Heb ik iets verkeerd getypt? Het is geen makkelijk woord, ook al niet met die hoofdletters en kleine letters. Nog een keer voer ik in: H52gSk78!wAu? en als code alweer H52gSk78!wAu?
Dezelfde boodschap. Nee, hier klopt iets niet. Toch nog maar weer naar het restaurant waar ik de tweede serveerster weer aanklamp. “Bitte, darf ich nogmal was fragen?”
Als ik haar uitleg wat mijn probleem is, kijkt ze me aan alsof ík niets van internet snap en zegt dan: “U kiest gewoon voor campingplatz 3 en voert dan de code in.”
“Campingplaz 3? Ik krijg helemaal geen naam van een verbinding. De computer vraagt mij om een naam in te vullen”, leg ik uit.
“De naam van de provider?”, vraagt de serveerster.
“Ik denk het.”
“Dat is A3”
We keren weer terug naar de tafeltennistafel. Een voorbijganger denkt leuk te zijn en zegt dat hij nog nooit iemand heeft zien tafeltennissen met een laptop. “Grapjas,” denk ik geïrriteerd. Ik kan er niet om lachen.
Henk is zo lief om even een plastic stoel van het terras voor me te halen, want zo voorovergebogen met mijn neus op het scherm (omdat ik anders alleen de weerspiegeling van de bomen en de lucht zie) is geen prettige houding.
Ik probeer het nog eens. Ik voer A3 in en dan H52gSk78!wAu? Dat schijnt niet goed te zijn. Dan maar Campingplaz 3 en het wachtwoord. Ik voel dat ik langzaam aan steeds chagrijniger begin te worden. “Ik schei er mee uit!” zeg ik tegen Henk, “ten eerste kan ik geen verbinding krijgen, wat ik ook probeer. Maar stel je eens voor dat het wel zou lukken? Moet ik dan hier, zittend op een plastic stoel aan een tafeltennistafel, langs de toegangsweg met mijn neus op het scherm, de mail lezen en eventueel beantwoorden? Zie je het voor je?”
Henk kijkt me meewarig aan.
“Grrr, ik kan hier zo enorm chagrijnig van worden! Dan maar geen internet.”
We lopen terug naar de Bigfoot. Ik klap de laptop weer open en start Word. En dan begin ik driftig te typen. Hoe het stukje heet? “H52gSk78!wAu?”