City trip

31 augustus

Ook in Mongolië regent het vandaag, net als in Nederland heb ik begrepen. Het komt af en toe met bakken uit de lucht. En juist vandaag gaan we de stad bekijken. We stappen met z’n allen in twee auto’s, die voor deze city-trip geregeld zijn. Vervolgens duiken we de file in. Het is altijd al druk in Ulaan Batar, maar vandaag is het erbarmelijk. Waarschijnlijk is iedereen, die normaal loopt of zich anderszins verplaatst, met de auto. Ik hoor van de dame die vandaag de city-tour begeleidt, dat de nieuwe burgemeester heeft besloten dat er iedere werkdag een aantal auto’s niet mogen rijden. Vandaag zijn dat de voertuigen waarvan de nummerborden eindigen op 3 en 4. Dat scheelt dus 1/5 van het verkeer. Verder is er iedere dag één van de grote markten gesloten. Dat gaat dan om de auto-markt, de auto-onderdelen markt, de zwarte markt, enz. Iedere dag is er één verplicht dicht. Scheelt ook weer verkeer. Ik wil niet weten hoe het er zonder die maatregel uit zou zien, maar nog drukker dus. Deze maatregel geldt in ieder geval voor twee maanden, de startperiode van het nieuwe schooljaar. De meeste kinderen zijn in de zomer bij hun ouders op het platteland en komen nu massaal naar de stad, het schooljaar start op 1 september. Familie komt hen naar de stad brengen, dat betekent extra veel verkeer. De nomaden doen dan inkopen en dergelijke, sommigen komen maar een of twee keer per jaar in de grote stad. Uiteindelijk vertrekt men weer, terwijl de kinderen in de stad blijven bij familieleden die hier wonen. Een grote in- en uittocht dus, waar wij toeristen nu midden in zitten. Het blijft maar regenen, maar we zitten droog.
We bezoeken een klooster in de stad, een rit waar we meer dan een uur over doen. Daarna gaan we traditioneel Mongools eten en daarna op bezoek in het natuurkundig museum. Dat is ook een belevenis op zich, een enorm oud en stoffig gebouw met een dito tentoonstelling. Maar wel een groot aantal skeletten van allerlei uitgestorven dieren. Een dinosaurus-skelet is imponerend, de tanden van een mammoet zijn werkelijk ongelooflijk reusachtig, heel indrukwekkend. Wat een kanjers van botten hebben ze hier gevonden, het meeste in de Gobi, waar we een aantal dagen waren. Ik heb er spijt van dat ik daar niet beter heb gezocht, misschien had ik ook nog wel iets gevonden. De kleinere skeletten van dinosaurussen zijn ter grootte van een kangoeroe, nog kleiner zelfs. We zien de brontosaurus, de velociraptor, de eieren die weer in elkaar gepuzzeld zijn, prachtig. Helaas mogen we niet fotograferen en worden we achtervolgd door een suppoost die ons goed in de gaten houdt. We zien ook allerlei kleine vissen en reptielen op sterk water, het is echt geweldig leuk. vlinders uit alle landen, planten, opgezette roofdieren, en dat alles een beetje uit de oude doos. Waar kun je beter zijn dan hier, als de regen nog steeds met bakken uit de lucht komt.
Om zes uur begint een voorstelling van traditionele dans en zang in een klein theater en ook dat is indrukwekkend. Prachtig, wat een kleur en wat een schoonheid. De tegenstelling tot de nomaden in hun eenvoudige gers is enorm. Als we uiteindelijk weer bij Oasis aankomen, is het droog. Een prachtige dag is voorbij!

1 september

Vier auto’s vertrekken vandaag: Kaj en Sabine, Fons en Arend, Roy samen met Berthus de motorrijder en Radboud heeft gids Batuk in de auto. Johan zou ook vertrekken, maar heeft opeens besloten om nog wat langer in UB te blijven. Wij vertrekken morgen met gids Eddy en Kor en Gretha op sleeptouw, vandaag dus nog een laatste dag hier. We willen vanmiddag nog maar eens naar de zwarte markt, wellicht wat laatste souvenirs kopen, want Mongolië is voor ons na hier alleen nog asfalt en doorgaande weg.

Ik heb een enorm leuk gesprek met Sibylle, de eigenaresse van Oasis. Ze vertelt me in het kort hoe ze de afgelopen 17 jaar hier heeft geleefd. Ze heeft gewerkt met kansloze en dakloze kinderen, gevangenen, heeft werk gecreëerd voor vrijgelaten gevangenen en heeft zich met hart en ziel over hen ontfermd. Ze vertelt de ontstaansgeschiedenis van Oasis, hoe ze begonnen met een waterput boren en een douchegelegenheid maken voor de lokale bevolking (dat is hier nog steeds), daarna een houtwerkplaats, en hoe dat is uitgegroeid tot het huidige concept.
Ik doe Sibylle de groeten van Thea en Hans, en na een klein fotootje van hen weet ze weer precies wie het zijn. Luitjes, de hartelijke groeten terug!