Dempster Highway

3 juli Dempster Highway - met lampje

Na een rustige nacht ergens langs de Highway beginnen we vol vertrouwen aan het volgende stuk van de route. Vandaag zullen we de poolcirkel overgaan, dat is toch wel even een gebeurtenis.
In de middag begint het te regenen. Niet echt hard, maar er komt water genoeg uit de hemel om de goed berijdbare weg te veranderen in een modderpoel. Er gaat een lampje branden op het dashbord. Jakkes, een lampje, daar zitten we eigenlijk niet op te wachten. Er komt een melding met wat cijfers en letters, geen idee wat dat kan zijn. Gelukkig zijn we net halverwege en hier is een servicepunt: een hotel en een garage. Henk besluit hier eerst maar eens de modder onder de auto weg te spoelen, misschien dat al het zand onder de auto een storing heeft veroorzaakt?
Ik ga in het hotel informeren en ben blij om te horen dat hier internet is. We besluiten dat we hier overnachten, het is toch al laat in de middag en we gaan een mail naar de dealer sturen met de foutmeldingen van het display. We hopen dat we morgen antwoord hebben. Misschien stelt het niet veel voor en kunnen we verder rijden. Vanwege het tijdsverschil is het lastig bellen, in ieder geval is het hier bijna 6 uur dus in Nederland midden in de nacht, maar de mail kan de deur uit. Dat is hoopvol. De poolcirkel kan wel tot morgen wachten, lijkt me.

4 juli Dempster Highway

Henk slaapt onrustig. Midden in de nacht staat hij op om te kijken of er bericht uit Nederland is van de MAN-garage. Dat is er gelukkig en het is goed nieuws: er is een storing in de sensoren, maar verder niets ernstigs. Dus toch een gevolg van al die modder onder de auto, waarschijnlijk. De volgende ochtend gaat Henk aan de slag: hij wil de wielen er even afdraaien om te kijken of er verder niets aan de hand is. Beter zeker weten dan op goed vertrouwen verder rijden. De garagehouder hier naast het hotel is best bereid een handje te helpen en hij heeft goede apparatuur, dus in een mum van tijd is de hele boel nagekeken en weer gemonteerd: we kunnen rijden.

De route over de Highway is gedurende de tweede helft van de reis minder spectaculair dan de eerste. Je ziet hier de delta waar vroeger de gletsjers waren, het landschap is veel vlakker en uitgestrekter. We zien op een informatiebord dat je op bepaalde punten meer dan 150 kilometer ver kunt kijken. Dat is bijna niet voor te stellen. Je kunt in zo’n vlakte ook geen afstanden meer schatten. We gaan de poolcirkel over en maken hier natuurlijk een foto van. De wolken hangen laag als we de grens van Yukon naar Northwest Territories overgaan. Dat is een gek gezicht, die laag wolken die we eerst als een soort van muur naast de weg zien hangen. In deze provincie is er weer een tijdsverschil met de vorige, maar dit keer gaan we een uur vooruit. Het verschil met Nederland wordt dus kleiner.

We moeten twee pontjes over en bij de tweede is er even wat verwarring. Eerst blijken we na het afvaren weer terug te gaan; er moet nog iemand mee en die pikken ze toch maar eerst op. Daarna komen we aan de overkant, maar daar moeten we nog niet van het veer af. De rivier splitst zich hier, dus we moeten bij de volgende overkant zijn. Een soort van driehoeksveer dus.
De dag is nu een uur korter en het is dan ook al acht uur ’s avonds als we in Inuvik aankomen.