Henk zoekt de grenzen op...

Situatie van gisteren:
We zijn in Lappeenranta en staan in de oude stad, vlak bij de haven, op een parkeerplaats. We proberen hier of we via de schotel al weer TV kunnen kijken, want zo hoog in het noorden lukte dat niet. Terwijl de schotel naar de juiste satelliet zoekt, die ik opeens een stuk of wat gewapende soldaten op onze auto afkomen.
“Henk, soldaten, ze komen hierheen.” Natuurlijk stuur ik mijn grote sterke man als eerste naar buiten. Dat voelt veilig. Henk opent de deur en roept vriendelijk: “Hello!”
Buiten staan 6 jonge knullen, zo rond de 20 jaar schat ik, in militair tenue en met een Kalasjnikov in de hand. Ze willen weten wat we doen, en wat voor een auto dit is. Blijkbaar zagen ze ons voor spionnen aan, met die zoekende satelliet. Als Henk ze heeft overtuigd van onze onschuld lopen ze verder, maar niet nadat een van de mannen ons kenteken heeft genoteerd.
Wonderlijk, dat geweer in de hand, vind ik. Ziet er niet echt vriendelijk uit.
“Als we vannacht van ons bed worden gelicht, dan hebben ze ontdekt dat we illegaal in Rusland zijn geweest” zeg ik tegen Henk.


Situatie van vandaag:
Vandaag gaan we richting Helsinki. Niet over de snelweg natuurlijk, maar weer via de kleinere binnenwegen die goed te bereiden zijn. Henk heeft een tussenstop vlak bij de grens ingevoerd. Als we daar vlakbij zijn, dan blijkt er recent een compleet nieuw wegennet te zijn aangelegd, inclusief viaducten en rotondes. Alles is verder nog onbegroeid, en het staat niet in de routeplanner. Volgens Mapsme rijden we op dit moment dwars door een weiland, terwijl de borden aangeven: St. Petersburg.
“Keer om, keer om, keer om” roept de navigatie.
Ik zie opeens overal hekken langs de snelweg en bordjes met verboden toegang. Het lijkt of we een fuik inrijden, zo richting Rusland. Bij de laatste rotonde vóór de grens neemt Henk niet de afslag St. Petersburg, maar de volgende afslag.
“Deze gaat ook naar de grens, hoor,” roep ik paniekerig.
“Nee, dat was de vorige,” zegt Henk.
“Nee, die was voor personenauto’s, deze is voor vrachtauto’s richting grens…Henk, ik wil niet naar St. Petersburg…” Ik krijg het nu echt een beetje benauwd. Stel dat we niet meer kunnen draaien?
“Waarom wil je niet naar St. Petersburg?”
“Daarom niet” is mijn antwoord. Ik kan wel honderd redenen bedenken waarom ik vandaag niet naar Rusland wil.
“Dat is geen antwoord”, zegt Henk geamuseerd. Hij zit me een beetje op stang te jagen.
Gelukkig kunnen we nog draaien. Henk ziet een soort van heuvel midden in dit netwerk van nieuwe wegen en besluit daar bovenop te parkeren.
“Zo, eerst koffie,” lacht hij.
Waarom nou midden op een heuvel, denk ik, zo vol in het zicht van de grens en de Russen?
“Straks komen ze ons halen, hebben ze ons kenteken gisteren doorgegeven” probeer ik nu Henk op stang te jagen. Maar daar trapt hij niet in.
Na de koffie kan ik eindelijk weer opgelucht adem halen, als we richting Helsinki rijden.

Foto's van deze reis zijn te zien op www.facebook.com/Bigfoot.nl