Brood

Helsinki

We vinden naast een prachtige gratis camperplaats in Helsinki ook een (dure) parkeerplaats midden in het centrum. Schitterende stad, zo is mijn indruk. We lopen wat rond en bewonderen de oude huizen en de kerken. Ik verbaas me wel over de grote hoeveelheid dure winkels met merkkleding. Zevenhonderd euro voor een colbertje, driehonderd voor een bloesje, ik heb gelukkig niets nodig.

Terug richting Bigfoot bedenk ik dat ons brood op is. We ontdekken de markthallen bij de haven, waarin diverse eettentjes gevestigd zijn en waar je van allerlei delicatessen kunt kopen. Ook brood.
“Doe die maar,” zegt Henk, en wijst een prachtig donkerbruin bolletje aan. Zo’n broodje waar je van gaat watertanden.
“En doe er ook maar zo’n klein stokbroodje bij,” want zo groot is het bolletje nou ook weer niet.
De juffrouw doet onze broden in een papieren zak en zegt: "Eleven euro fourty."
Ietwat verbijsterd betaal ik. Henk en ik kijken elkaar aan. Dat moet wel fantastisch brood zijn, concludeer ik.

Het stokbroodje is gelukkig wel lekker, maar de bruine bol is niet te eten. Zwaar, zurig brood, met een onbestemd muf luchtje. Niet te snijden, veel te harde korst. Dat gaat naar de vogeltjes van Helsinki.

Tegenover onze Bigfoot staat op de camperplaats een personenauto met Italiaans kenteken. De eigenaar, een zwerver (betere omschrijving is er niet) is druk bezig om plastic zakken met plastic flesjes en blikjes te sorteren. Hij heeft het portier aan de bestuurders kant geopend en zit met zijn benen buiten, tussen het afval. Flesjes worden zorgvuldig van de laatste druppels inhoud ontdaan: dopje eraf, op zijn kop houden, wachten tot er niets meer uit komt en dan het dopje er weer op. Zo werkt hij flesje voor flesje af en ook de blikjes moeten leeg. Die worden eventueel weer in vorm gedrukt en soort bij soort opnieuw in plastic zakken gestopt. Hij doet het rustig aan, tijd zat. Daarna gaat alles weer de auto in. Hijzelf ook, het is tijd voor een dutje.

Ik weet dat hier statiegeld op flesjes en blikjes zit. We hebben al menig dubbeltje weggegooid omdat het geen doen is om dit op reis allemaal te retourneren. Zo te zien heeft deze man voldoende statiegeld verzameld om de dag weer redelijk door te komen.