Hemels mooi!

15 augustus

Mongolia, here we come? We beginnen met de autopech van Roy. Hij heeft een doorgebrande dynamo, die moet eigenlijk gerepareerd worden. Gisteren is hij al ergens bij een garage geweest, zoals ze die hier in Mongolië kennen. Dat zou je thuis nooit vertrouwen, hier moet je het er mee doen. De dynamo is vandaag klaar, zei men, maar helaas, de reparatie is niet gelukt. Wat nu? We staan met z’n allen klaar, alleen Roy is er nog niet. Wachten dus. Er wordt snel een noodscenario bedacht, zodat de groep toch kan gaan rijden en Roy de kans krijgt om een andere dynamo te zoeken. Maar aangezien Eddy weet dat er geen dynamo te krijgen is in dit stadje, rijdt Roy toch mee, dat lukt nog wel. Volgende stad maar weer proberen.

We vertrekken drie kwartier later dan gepland, maar dan gaan we toch op pad. Een uur later stoppen we even om de laatste auto van de rij de kans te geven weer aan te sluiten, als Gretha een ongewoon geluid hoort: sissen van lucht. Ze hebben een lekke band. Het is direct duidelijk wat de oorzaak is: er steekt een sleutel in de band. Kor is blijkbaar over een sleutelbos heen gereden en de sleutel heeft zich in de band gepriemd. Hoe krijg je het voor elkaar. Vier auto’s en de motorrijders gaan met een gids verder, de andere zes auto’s wachten tot de band is verwisseld en dan kunnen we weer verder.

Dat moet ik nog even vertellen: er heeft zich een motorrijder bij ons aangesloten. Berthus is een Zwitserse motorrijder tegengekomen, Jan genaamd, en heeft gevraagd of wij het goed vinden als hij met ons mee rijdt. Dat is wel zo gezellig voor Berthus en de groep vindt het prima. Een dergelijk verzoek kwam ook nog van twee Oostenrijkse auto’s maar dat was toch een beetje te veel van het goede. We zijn al met een grote groep en twee auto’s (= vier personen) extra is veel. We zijn als groep trouwens al maanden bezig geweest met voorbereiden, we hebben democratisch besloten dat dat toch niet zo’n goed plan is.

Mongolië is prachtig. Schitterend en adembenemend mooi! Het landschap is fantastisch, geweldig om alle kleuren en variaties in begroeiing te zien. De bergen lijken af en toe bedekt met fluwelen kleden, zo zacht glooiend ziet het er uit. Ik kan het niet in foto’s vastleggen, ik kan het niet voldoende met woorden beschrijven hoe mooi het is. Ik zeg tegen Henk: als ik mag bedenken hoe de hemel er uit ziet, dan ziet het er zo uit als hier.
Als we later kamp maken en aan de anderen vragen wat zij van Mongolie vinden, dan hoor ik ook enkel lovende woorden. Tot nu toe is iedereen enthousiast.
Morgen zullen we een stadje bereiken, waar Roy naar een andere dynamo kan kijken, wij kunnen wat internetten of zo, en dan weer verder. Op naar nieuwe avonturen, waarvan ik graag weer verslag doe.