Fort Yukon
Door: Hetty
Blijf op de hoogte en volg Hetty
18 Juli 2014 | Verenigde Staten, Anchorage
Coldfoot, 14 juli
De weersvoorspelling voor de komende vier dagen is bar slecht: regen, mist, bewolking en buien. Dat belooft niet veel goeds. De weg vanaf Coldfoot tot Deadhorse, dat is vlak bij Prudhoe Bay, is slechter dan de weg die we tot nu toe gehad hebben. De regen zal het alleen maar erger maken. Zelfs de mensen die hier wonen, zeggen dat de weg slecht is, ‘muddy and slippery’. Het is in lange tijd niet zo’n natte zomer geweest. Henk en ik kijken elkaar aan en we denken hetzelfde: dat gaan we maar niet proberen.
We kletsen die avond met twee Engelsen, Steve en Janette Douglas, die net begonnen zijn aan een reis van ongeveer twee jaar met een motor. Wie kijken wil hoe dat er uit ziet: www.tiger800rtw.com. Henk en ik denken weer hetzelfde: dat gaan we nooit proberen!
“Als het regent wordt je nat en als je stil staat val je om”, zegt Henk altijd. We kunnen er nu aan toevoegen: “Als het regent in Alaska, sta je stil.” Steve en Janette hebben hier twee dagen gestaan, maar hebben besloten om net als wij om te keren.
16 juli
Terug in Fairbanks ontdekt Henk toch weer een druppel olie die er niet moet zijn. Dat valt tegen! We rijden daarom toch weer naar de garage omdat we garantie hebben op de reparatie. Morgen zijn we de eerste.
Dan mailt Matt: of we vanavond naar Fort Yukon willen vliegen? Geweldig, we hebben alle tijd en roepen daarom enthousiast ja. Na een haastige maaltijd rijden we naar het vliegveld. We zijn juist op tijd voor de briefing; er is uitleg over de plek waar we naar toe gaan, over het landschap dat we zullen zien en over de poolcirkel, die we zullen passeren.
Het vliegtuig is groter dan dat van onze vorige tour naar Tuktoyaktuk. Er zijn nu tien zitplaatsen in plaats van zes… De vlucht duurt ongeveer een uur, dan een rondleiding van een uur en daarna weer terug. Ik heb uit voorzorg mijn pilletje tegen reisziekte genomen. Helaas, na een half uur in de lucht voel ik me beroerd worden en dat gaat niet echt weg tot we weer op de terugweg zijn. Jammer, maar dit gebeurt helaas wel vaker. Henk heeft tijdens heen- en terugreis gezellig dubbel gevouwen gezeten om zijn grote lijf in het kleine vliegtuigje te krijgen. Die is ook blij dat hij weer uit kan stappen. Dan krijgen we een certificaat op naam, omdat we over de poolcirkel zijn gevlogen. Ik heb met Matt de afspraak via de mail gemaakt, via het account hettyjanssen….Kun je raden welke naam er bij Henk op zijn certificaat staat? Hahaha, wat leuk! Ze willen het wel veranderen, maar ik wil het zo laten. Henk Janssen, mijn echtgenoot!
Het mooie van de zomer in Alaska is, dat het ’s avonds gewoon licht blijft.
Als we landen om 23.00 uur, moet ik echt even op mijn horloge kijken of de tijd wel klopt, zo licht is het nog. We rijden naar de plek waar we willen overnachten en weer denken Henk en ik hetzelfde: voorlopig genoeg gevlogen…
De weersvoorspelling voor de komende vier dagen is bar slecht: regen, mist, bewolking en buien. Dat belooft niet veel goeds. De weg vanaf Coldfoot tot Deadhorse, dat is vlak bij Prudhoe Bay, is slechter dan de weg die we tot nu toe gehad hebben. De regen zal het alleen maar erger maken. Zelfs de mensen die hier wonen, zeggen dat de weg slecht is, ‘muddy and slippery’. Het is in lange tijd niet zo’n natte zomer geweest. Henk en ik kijken elkaar aan en we denken hetzelfde: dat gaan we maar niet proberen.
We kletsen die avond met twee Engelsen, Steve en Janette Douglas, die net begonnen zijn aan een reis van ongeveer twee jaar met een motor. Wie kijken wil hoe dat er uit ziet: www.tiger800rtw.com. Henk en ik denken weer hetzelfde: dat gaan we nooit proberen!
“Als het regent wordt je nat en als je stil staat val je om”, zegt Henk altijd. We kunnen er nu aan toevoegen: “Als het regent in Alaska, sta je stil.” Steve en Janette hebben hier twee dagen gestaan, maar hebben besloten om net als wij om te keren.
16 juli
Terug in Fairbanks ontdekt Henk toch weer een druppel olie die er niet moet zijn. Dat valt tegen! We rijden daarom toch weer naar de garage omdat we garantie hebben op de reparatie. Morgen zijn we de eerste.
Dan mailt Matt: of we vanavond naar Fort Yukon willen vliegen? Geweldig, we hebben alle tijd en roepen daarom enthousiast ja. Na een haastige maaltijd rijden we naar het vliegveld. We zijn juist op tijd voor de briefing; er is uitleg over de plek waar we naar toe gaan, over het landschap dat we zullen zien en over de poolcirkel, die we zullen passeren.
Het vliegtuig is groter dan dat van onze vorige tour naar Tuktoyaktuk. Er zijn nu tien zitplaatsen in plaats van zes… De vlucht duurt ongeveer een uur, dan een rondleiding van een uur en daarna weer terug. Ik heb uit voorzorg mijn pilletje tegen reisziekte genomen. Helaas, na een half uur in de lucht voel ik me beroerd worden en dat gaat niet echt weg tot we weer op de terugweg zijn. Jammer, maar dit gebeurt helaas wel vaker. Henk heeft tijdens heen- en terugreis gezellig dubbel gevouwen gezeten om zijn grote lijf in het kleine vliegtuigje te krijgen. Die is ook blij dat hij weer uit kan stappen. Dan krijgen we een certificaat op naam, omdat we over de poolcirkel zijn gevlogen. Ik heb met Matt de afspraak via de mail gemaakt, via het account hettyjanssen….Kun je raden welke naam er bij Henk op zijn certificaat staat? Hahaha, wat leuk! Ze willen het wel veranderen, maar ik wil het zo laten. Henk Janssen, mijn echtgenoot!
Het mooie van de zomer in Alaska is, dat het ’s avonds gewoon licht blijft.
Als we landen om 23.00 uur, moet ik echt even op mijn horloge kijken of de tijd wel klopt, zo licht is het nog. We rijden naar de plek waar we willen overnachten en weer denken Henk en ik hetzelfde: voorlopig genoeg gevlogen…
-
18 Juli 2014 - 09:52
Heleen Smit:
Hallo Hetty en Henk,
Wat een geweldig leuke avonturen beleven jullie en wat een fijne mensen die jullie van alles laten zien met een boot en een vliegtuig. Echt geweldig. Om nooit meer te vergeten.
Vandaag vlieg ik naar IJsland om daar ook eens te kijken. Daarna naar de Faröer- en Orkney eilanden en tot slot naar Schotland. Dit alles verder per boot.
Ik hoop dat het weer een beetje mee wil werken. Ik kijk er naar uit.
Jammer van de pech met de BigFoot. Maar uiteindelijk komt alles weer goed.
Goede reis, veel plezier en doe voorzichtig.
Groet van Heleen Smit. -
18 Juli 2014 - 10:54
Jos Kemme:
Hoi Henk en Hetty, jammer dat de weg zo slecht is. Vorig jaar prima te rijden. Zo blijkt weer eens te meer hoe groot de invloed van het weer is in dat gebied. Toch weer een leuk verhaal. Veel plezier verder! Groeten, Maria en Jos -
18 Juli 2014 - 14:21
Erny:
Haha, dag Fam. Janssen! Leuke grap.
Jammer van die blubber, maar volgens mij zien jullie al zoveel, dat je die trip uiteindelijk niet zult missen.
Wat jullie wel missen is de vierdaagse in Nijmegen! We hebben hier op dit moment erg warm weer, zo rond de 30 graden. De sfeer is weer opperbest en veel leuke muziekbandjes. We hebben niet in THE London eye gezeten, maar in THE Nijmegen eye, leuk hoor dat uitzicht over het hele gebeuren. Ja en dan natuurlijk alweer 40 trouwe huwelijksjaren gevierd, gezellig met de 'eigen meute'. Natuurlijk vind ik het leuk te reageren op jullie belevenissen, maar af en toe wat vertellen over hier kan er natuurlijk wel bij. Gisteravond dat rotbericht vernomen van dat vliegtuig waar zo ontzettend veel Nederlanders bij omgekomen zijn. Stap voorlopig maar niet meer in een vliegtuig!
Zo, hoop dat jullie weersvoorspellingen ook wat beter worden. Hou je taai en tot gauw!
Liefs Erny -
18 Juli 2014 - 20:27
Moniek:
Ha Janssen en Janssen,
Gelukkig is het niet het einde van de wereld,om om te keren.
Wel balen , Hetty dat je ziek wordt in de lucht. Hopelijk heb je nog wel wat gezien.
Te warme groeten Moniek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
