Sneeuw in the Grand Canyon
Door: Hetty
Blijf op de hoogte en volg Hetty
04 Maart 2015 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
1 maart
Eén dag gokstad is meer dan genoeg. Op naar de Hooverdam, dat ligt net onder Las Vegas. We zijn er dus ook snel maar wat is dit weer indrukwekkend.
We mogen niet zo maar naar de dam; eerst krijgen we een inspectie. Dat is het geval bij alle voertuigen, maar een Bigfoot heeft natuurlijk ontzettend veel mogelijkheden om iets mee te smokkelen. De beambte wil daarom ook in de dakkisten kijken. Het probleem is echter dat zijn conditie het niet zo gemakkelijk toelaat dat hij de ladder op klimt, die we bij ons hebben. Maar hij heeft een spiegel op een telescoopstok, bedenkt hij zich op het laatste moment. Gelukkig, hoeft hij toch niet via ons dakluik het dak op. Zo’n uitgebreide inspectie hebben we zelfs nog nergens aan de grens gehad.
Henk krijgt altijd de (positieve) kriebels van beton, dus hier is dat ook weer het geval. Wat een gigantische hoeveelheid is hier gestort, járen zijn ze er mee bezig geweest. De technische details zeggen mij natuurlijk niet zo veel, maar ik ben wel onder de indruk van de impact die dit hoogstandje heeft op de naburige staten. Zo enorm veel water dat op deze manier nuttig gebruikt wordt. We nemen deel aan de rondleiding, waardoor we een kijkje kunnen nemen in de turbineruimtes, waar 17 turbines aangedreven worden door waterkracht en er stroom wordt opgewekt. Ook hier geldt weer: alles is gróót.
2 maart
De Grand Canyon. We weten niet zo goed waar naar toe te gaan, wat is dat een enorm groot gebied. Eerst maar eens richting Skywalk. Geen idee wat dat is en de Tomtom kent de route niet. We hebben op dat moment ook geen internet, maar het zal vast een mooie rit zijn, redeneren we. Dat klopt ook. We rijden tot we niet verder kunnen omdat daar de Colorado rivier stroomt. Geen Skywalk te zien, maar op de terugweg blijkt dat we simpelweg de afslag hebben gemist. Bij de skywalk aangekomen mogen we tot de parkeerplaats, dan moeten we toegangskaarten kopen en kunnen we via een shuttlebus verder. Het weer is inmiddels omgeslagen. Het is zwaar bewolkt, mistig en er staat een gure wind. Henk stapt uit en komt onmiddellijk weer terug de cabine in.
“Ik ga niet staan koukleumen daar,” is zijn eerste reactie. Ik kan me er iets bij voorstellen. Zijn griep is nog steeds niet over en hij hoest nog steeds. Hij houdt zich op de been met paracetamol en bovendien hebben we nog geen idee wat de Skywalk is (al kan ik me er best wat bij voorstellen hoor) en of we wel zicht hebben, gezien de laaghangende bewolking. We lunchen op de parkeerplaats en besluiten om te draaien als het mistig blijft. En zo gebeurt het ook. Op naar de zuidelijke ingang van het Grand Canyon National Park. Want daar kunt je de Grand Canyon zien, zoals ik die ken van plaatjes. Wat is Google toch fijn!
3 maart.
We horen dat het sneeuwt, in de Canyon. Henk overweegt sneeuwkettingen aan te schaffen, maar we horen van iedereen bij wie we informeren, dat de sneeuwstorm over is en dat dat niet nodig zal zijn. We gaan dus rijden en het zicht verandert snel. Eerst is het zonnig maar al snel zien we wat sneeuw in de bermen liggen en zoetjes aan begint het te sneeuwen.
Bij de Grand Canyon aangekomen wanen we ons in een andere wereld. Vorige week nog zomer in Death Valley, hier is het wintersportgebied! Met een shuttlebus rijden we naar de uitkijkpunten. Helaas is de rode route, die ons het mooist lijkt, afgesloten omdat de wegen niet schoon zijn. De oranje route is een stuk korter en bij de eerste halte valt het uitzicht enorm tegen. Waar het gat zou moeten zitten, zien we alleen donkere wolk hangen. Het is wel een mooi plaatje, zo met de besneeuwde bomen, maar daar komen we niet voor. Gelukkig is het niet echt koud en schijnt de zon. Ik zie de flarden mist langzaam in beweging komen en hier en daar biedt een gaatje in de wolk een zonnig vergezicht.
“Geduld hebben, denk ik,” zeg ik tegen Henk die de eerstvolgende shuttlebus weer wil nemen.
“Laten we nog even afwachten, je ziet de wolk verdwijnen.”
En ja hoor, voor de volgende wolk het uitzicht weer kan belemmeren, hebben we toch een klein stukje van dit prachtig natuurschoon kunnen bewonderen.
“Ik denk niet dat er veel Nederlanders zijn die de Grand Canyon in de sneeuw hebben gezien,” zeg ik.
“Dan hebben we toch in ieder geval iets moois gezien, de rest zien we op internet wel,” grapt Henk.
Eén dag gokstad is meer dan genoeg. Op naar de Hooverdam, dat ligt net onder Las Vegas. We zijn er dus ook snel maar wat is dit weer indrukwekkend.
We mogen niet zo maar naar de dam; eerst krijgen we een inspectie. Dat is het geval bij alle voertuigen, maar een Bigfoot heeft natuurlijk ontzettend veel mogelijkheden om iets mee te smokkelen. De beambte wil daarom ook in de dakkisten kijken. Het probleem is echter dat zijn conditie het niet zo gemakkelijk toelaat dat hij de ladder op klimt, die we bij ons hebben. Maar hij heeft een spiegel op een telescoopstok, bedenkt hij zich op het laatste moment. Gelukkig, hoeft hij toch niet via ons dakluik het dak op. Zo’n uitgebreide inspectie hebben we zelfs nog nergens aan de grens gehad.
Henk krijgt altijd de (positieve) kriebels van beton, dus hier is dat ook weer het geval. Wat een gigantische hoeveelheid is hier gestort, járen zijn ze er mee bezig geweest. De technische details zeggen mij natuurlijk niet zo veel, maar ik ben wel onder de indruk van de impact die dit hoogstandje heeft op de naburige staten. Zo enorm veel water dat op deze manier nuttig gebruikt wordt. We nemen deel aan de rondleiding, waardoor we een kijkje kunnen nemen in de turbineruimtes, waar 17 turbines aangedreven worden door waterkracht en er stroom wordt opgewekt. Ook hier geldt weer: alles is gróót.
2 maart
De Grand Canyon. We weten niet zo goed waar naar toe te gaan, wat is dat een enorm groot gebied. Eerst maar eens richting Skywalk. Geen idee wat dat is en de Tomtom kent de route niet. We hebben op dat moment ook geen internet, maar het zal vast een mooie rit zijn, redeneren we. Dat klopt ook. We rijden tot we niet verder kunnen omdat daar de Colorado rivier stroomt. Geen Skywalk te zien, maar op de terugweg blijkt dat we simpelweg de afslag hebben gemist. Bij de skywalk aangekomen mogen we tot de parkeerplaats, dan moeten we toegangskaarten kopen en kunnen we via een shuttlebus verder. Het weer is inmiddels omgeslagen. Het is zwaar bewolkt, mistig en er staat een gure wind. Henk stapt uit en komt onmiddellijk weer terug de cabine in.
“Ik ga niet staan koukleumen daar,” is zijn eerste reactie. Ik kan me er iets bij voorstellen. Zijn griep is nog steeds niet over en hij hoest nog steeds. Hij houdt zich op de been met paracetamol en bovendien hebben we nog geen idee wat de Skywalk is (al kan ik me er best wat bij voorstellen hoor) en of we wel zicht hebben, gezien de laaghangende bewolking. We lunchen op de parkeerplaats en besluiten om te draaien als het mistig blijft. En zo gebeurt het ook. Op naar de zuidelijke ingang van het Grand Canyon National Park. Want daar kunt je de Grand Canyon zien, zoals ik die ken van plaatjes. Wat is Google toch fijn!
3 maart.
We horen dat het sneeuwt, in de Canyon. Henk overweegt sneeuwkettingen aan te schaffen, maar we horen van iedereen bij wie we informeren, dat de sneeuwstorm over is en dat dat niet nodig zal zijn. We gaan dus rijden en het zicht verandert snel. Eerst is het zonnig maar al snel zien we wat sneeuw in de bermen liggen en zoetjes aan begint het te sneeuwen.
Bij de Grand Canyon aangekomen wanen we ons in een andere wereld. Vorige week nog zomer in Death Valley, hier is het wintersportgebied! Met een shuttlebus rijden we naar de uitkijkpunten. Helaas is de rode route, die ons het mooist lijkt, afgesloten omdat de wegen niet schoon zijn. De oranje route is een stuk korter en bij de eerste halte valt het uitzicht enorm tegen. Waar het gat zou moeten zitten, zien we alleen donkere wolk hangen. Het is wel een mooi plaatje, zo met de besneeuwde bomen, maar daar komen we niet voor. Gelukkig is het niet echt koud en schijnt de zon. Ik zie de flarden mist langzaam in beweging komen en hier en daar biedt een gaatje in de wolk een zonnig vergezicht.
“Geduld hebben, denk ik,” zeg ik tegen Henk die de eerstvolgende shuttlebus weer wil nemen.
“Laten we nog even afwachten, je ziet de wolk verdwijnen.”
En ja hoor, voor de volgende wolk het uitzicht weer kan belemmeren, hebben we toch een klein stukje van dit prachtig natuurschoon kunnen bewonderen.
“Ik denk niet dat er veel Nederlanders zijn die de Grand Canyon in de sneeuw hebben gezien,” zeg ik.
“Dan hebben we toch in ieder geval iets moois gezien, de rest zien we op internet wel,” grapt Henk.
-
04 Maart 2015 - 17:34
Hetty:
Zo loop je in een t-shirt met korte mouwen en zo heb je je winterjas weer nodig. Wat een uitersten.
Het is maar goed dat jullie even gewacht hebben op de optrekkende wolken want het heeft een mooi plaatje opgeleverd!
Nogmaals veel beterschap voor Henk, hopelijk is de griep snel vertrokken. Niets vervelender dan ziek zijn op vakantie, al kun je het geen vakantie noemen ;-) -
04 Maart 2015 - 20:15
Heleen Smit:
Hallo Hetty en Henk,
Wat leuk om jullie verslag weer te lezen en alle mooie foto's te bekijken.
Helemaal bijzonder is het omdat ik samen met Berthus en mijn dochter dezelfde route gereden hebben, als jullie nu doen. Alleen Dead Valley was toen afgesloten i.v.m. de temp. 52 graden.
De Grand Canyon in de sneeuw is natuurlijk heel bijzonder. Wij hebben er toen 2 dagen doorheen gezworven en ik vond het indrukwekkend. Ook de Hover Dam is een groots werk en dan natuurlijk Las Vegas. Wat een stad en wat bijzonder om daar een keer te kijken. Niet iets om lang te verblijven. Wij hadden er ook snel genoeg van.
Henk beterschap en verder goede reis en geniet ervan.
Een hartelijke groet van Heleen. -
04 Maart 2015 - 23:22
Moniek:
Je hebt weer mooie foto's om een wall paper van te maken! -
04 Maart 2015 - 23:22
Moniek:
Je hebt weer mooie foto's om een wall paper van te maken! -
06 Maart 2015 - 08:55
Frans:
Gaan jullie ook naar Bryce canyon? Dat is mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
