Start!

We zijn weer zover. Alles ingepakt en gecontroleerd, en nu kunnen we vertrekken. Het is altijd even wennen, van een groot huis naar een kleine Bigfoot. De eerste dag voelt toch weer onwennig, ook al hebben we inmiddels 600 dagen in die auto gewoond, volgens mijn camperdagboekje.
“Had ik dit nou ook ingepakt?”
“Waar heb ik dat toch gelegd?”
Vreemd dat je spullen, die je pas een paar dagen geleden in een laatje in de Bigfoot hebt gedaan, niet direct meer terug kunt vinden. Gelukkig heeft Henk dat ook, dus het zal wel menselijk wezen. Of de leeftijd, dat kan inmiddels ook. Nee, het zal aan het aantal laatjes liggen, daar hebben we er immers genoeg van.

We vertrekken direct na het ontbijt. Nog even de laatste dingen doen, zoals prullenbakken legen en de spullen uit de koelkast overpakken naar de Bigfoot. Ik overdenk nogmaals of ik alles heb ingepakt en besluit het maar los te laten, zodra we Kilder uit rijden.
“Geld, paspoort, telefoon en opladers?” is mijn laatste vraag aan Henk.
Henk knikt. Dan is het in orde.

De dag eindigt, via België en Luxemburg, ergens in de buurt van Metz. We vinden een doodlopend straatje waar we kunnen overnachten en ik begin de avondmaaltijd klaar te maken. De TV werkt, het gas brandt, de koelkast koelt, kortom, ons avontuur kan weer beginnen.

Dag 2.
Bea en Johan, twee van onze reisgenoten, zijn ook gisteren vertrokken, al was dat veel later. Ze hebben overnacht in Zuid Limburg en we willen elkaar onderweg ergens treffen, in ieder geval op zijn laatst bij de boot naar Marokko. Als Henk zijn internet checkt, zien we tot onze verrassing dat ze hun eerste verslag al weer online hebben gezet. Voor wie nieuwsgierig is: zoek naar Reusenopreis en dan kom je op hun site. Dan kun je onze reis ook vanuit een ander standpunt lezen.