Kamelen

Dag 17, 30 maart

We staan in het camp van de Carta Rally, in de buurt van Merzouga. Na een aantal dagen rijden op de pistes dwars door de stenenwoestijn en de harde off-road wegen van de Sahara, zijn we vanmorgen hier gearriveerd. Hier treffen we Willie en Roos, die als servicewagen deelnemen aan de rally. Het is grappig dat er een aantal mensen zijn, die Henk nog kennen uit zijn race-verleden. Als hij een rondje door het camp loopt, wordt hij regelmatig aangesproken en worden oude koeien uit de sloot gehaald.

De route van de afgelopen dagen voerde ons langs de meest afgelegen streken van Marokko en vlak langs de Algerijnse grens. Je kon de grensposten van Algerije zien en soms voerde de route bijna door het stukje niemandsland tussen de twee landen. Bijna, gelukkig niet helemaal, want Algerije staat niet als vriendelijk bekend en ontvoerde toeristen komen daar blijkbaar toch nog wel eens voor. De koning van Marokko wil toerisme bevorderen, dus die wil geen risico lopen en zorgt er wel voor dat je echt niet per ongeluk de verkeerde richting inslaat.

Hier en daar langs deze bijzondere route staat nog wel een hutje van een Berberfamilie maar er is geen dorp te bekennen, laat staan een winkel. Alhoewel, er wordt nog wel wat verkocht! Regelmatig zien we op de route een stapel stenen, soms met een bordje erbij, en daar vinden we dan fossielen en zelfgemaakte poppetjes en kameeltjes. Soms mét verkoper, maar vaker zonder. De kameeltjes en poppetjes zijn erg leuk en ik kan het natuurlijk niet laten er een aantal te kopen. Dat ben je ook wel een beetje verplicht als toerist, vinden we.

Meestal kom je op een dag nauwelijks verkeer tegen op deze routes, maar gisteren werden we regelmatig ingehaald door de race-auto’s van de rally. Morgen zullen we achter de rally aanrijden naar m’Hamid. Maar voorlopig kan ik nog even genieten van het prachtige uitzicht op de zandduinen van Erg Chebbi, waarbij de kamelen (het zijn dromedarissen maar iedereen zegt hier kamelen) langs de auto lopen.