Onder toeziend oog van Maria

We zijn op weg! Na zondagnacht in de buurt van Venlo te hebben geslapen, zijn we nu echt onderweg. We gaan kilometers maken. Eerst even de afstand tussen thuis en ons huis op wielen vergroten, om zo meer vakantiegevoel te krijgen. We hebben in de Tomtom aangegeven dat we niet over tolwegen willen rijden, dus onze Truus zoekt zo af en toe echt de toeristische routes uit. We moeten wel blijven opletten, want we zijn natuurlijk wel wat groter dan de gemiddelde auto en niet alle landelijke boerenweggetjes zijn geschikt voor onze Bigfoot.
We hebben veel regen onderweg. Toch is het wel prettig om te rijden met dat spectaculaire uitzicht vanuit de cabine. De vele velden met bloeiend koolzaad en de diversiteit aan frisse groene glooiende akkers maken het landschap kleurrijk. Het is net een lappendeken. En we zitten warm en droog en stoppen als we zin hebben.
Ik kan me steeds weer verbazen over de bollen mistletoe die ik onderweg in de bomen zie hangen en af en toe spot ik een of andere roofvogel in de lucht, dat is ook altijd zo mooi om te zien. Ik neem me voor om ze toch eens in het vogelboek op te zoeken.
Tegen de avond vinden we een prachtig plekje om te overnachten. Onder toeziend oog van Maria maak ik onze maaltijd klaar en als het helemaal donker is lopen we nog een blokje om. Het ruikt heerlijk buiten, het lijkt de geur van zeep of lavendel maar het zal wel de bloesem van de bomen zijn. Zelfs ik ruik het, en dan moet het dus wel heel sterk ruiken.
Wanneer we gaan slapen laat Henk het verduisteringsgordijn van het dakluik open. De betonnen Maagd Maria ziet toe hoe we onze tafel inklappen en ons bed opmaken. En ze kijkt ook weer toe hoe we de volgende ochtend weer vertrekken, richting Gourdon, waar we op woensdag een afspraak hebben.