Sint Christoffel

We zijn vandaag vanuit San Lorenzo (Istrie) vertrokken richting Pula. Pula is een mooi oud stadje en daar hebben we wat rondgelopen, het amfitheater en het kasteel bekeken en een afbeelding van Sint Christoffel gekocht, voor in de vrachtwagen. Ergens ben ik toch wel een beetje (bij)gelovig en vind het leuk om de beschermheilige van de reizigers in onze auto te zien hangen. We drinken ergens een kop koffie en eten in onze Bigfoot, die op de parkeerplaats in de haven staat.
Vanuit Pula rijden we richting Rijeka, een wat grotere stad boven in Istrie om van daaruit een slaapplaats te zoeken. Dat betekent dat we van de doorgaande weg afgaan, een smal pad inrijden dat de bergen ingaat en dat we uiteindelijk uitkomen op een afgelegen, idyllisch plekje. Het is een open ruimte met wat verlaten ruines van huizen en het is hier ruim en stil. Wat lager staat een houten huisje dat zo te zien van een scoutinggroep is. Niemand te bekennen en er zal waarschijnlijk ook niemand komen op deze maandagavond. We besluiten om hier te overnachten. Toch wel een vreemd idee: we staan echt in ‘the middle of nowhere’ en niemand weet dat we hier zijn. Stel dat we vannacht overvallen worden? Aan de andere kant: er is geen dorp of stad in de buurt. Wie zou hier nou moeten komen? Hooguit een verliefd stelletje dat rust en gelegenheid zoekt en van deze plek weet. Die schrikken vast van onze Bigfoot en zorgen dat ze weer weg komen. Je weet maar nooit wie er in zo’n wagen zit, toch? De neus van de vrachtwagen wijst weer richting doorgaande weg, dat is wel een veilig idee. Henk heeft de stelpoten van de auto, die dienen om hem stabiel te maken, niet onder de wagen bevestigd. Zonder stelpoten kunnen we zo wegrijden, met poten niet. Ook de grote trap hangt nog gewoon aan de deur en we gebruiken het kleine trapje, dat eventueel kan blijven hangen als we willen gaan rijden. Straks gaat gewoon de deur op slot en gaan we lekker slapen. Christoffel houdt de wacht...