Lipova

Of Truus niet op zit te letten of er is iets anders aan de hand, ik weet het niet. In ieder geval roept ze 25 kilometer vóór Lipova al dat het doel is bereikt. Nou, dat wordt dus zelf nadenken en als we navraag doen vinden we het kleine dorpje na nog een half uurtje rijden, nog net in Tsjechië, vlak aan de grens met Duitsland. De omgeving is weer schitterend: bosrijk met kleine schattige dorpjes met een geheel eigen stijl van huizenbouw. Daarnaast zien we ook veel leegstand en verpaupering, maar in eerste instantie valt dat nog niet zo op. We zijn in Lipova omdat Henk een vriend heeft die hier een stuk grond heeft gekocht met een oud vervallen landgoed er op.
Het landgoed is groot, maar met een beetje fantasie kan ik me wel voorstellen hoe het ooit geweest moet zijn. De tuin die erbij heeft gezeten is eveneens groot, met veel hoge heel oude bomen en struiken die de afgelopen 65 jaar ongestoord hun gang konden gaan. Er ligt een meer achter, maar dat is momenteel leeggepompt en er zijn mannen aan het werk met graafmachines. De bedoeling is wel dat het meer uiteindelijk weer vol water komt.
Henk wil graag binnen kijken, maar op de begane grond zijn alle ramen dichtgemetseld. Wanneer we rond het gebouw lopen, zien we echter één raam dat toegankelijk is maar dan moet Henk we de ladder gebruiken, die we bij ons hebben. Binnen blijkt de ravage nog groter te zijn dan buiten, omdat het dak er na een grote brand al 45 jaar af ligt en weer en wind vrij spel hebben gehad.
“Wel zonnige kamers,” zeg ik lachend. “Ja, en goede ventilatie ook”, lacht Henk terug. We durven niet zo goed met de Bigfoot de binnenplaats op te rijden, omdat er door het trillen van de auto wel eens een stuk van de stenen dakgoot naar beneden zou kunnen komen. Maar toch, ik moet het toegeven, het gebouw is erg fotogeniek. En daarom maak ik dan ook een groot aantal foto’s. De volgende morgen, als we weer vertrekken, rijden we met de auto door het drooggelegde meer. En ook daar maak ik foto’s van. Want wanneer krijg je nou de kans om over de bodem van een meer te rijden? Nou, vandaag dus. Ik ga er van uit dat de foto’s de rest van het verhaal vertellen.