IJsland

30 april
Ik breng vandaag de tijd voornamelijk slapend door. Dat is best ongezellig voor Henk, maar beter een slapende vrouw dan een kotsende, vind ik zelf. Als ik ’s middags een keer een beetje helder ben, is er zojuist een Deense uitzending over de troonswisseling op TV. Wat leuk om dat allemaal hier te bekijken. Ik merk dat het me toch wel wat doet, als ik onze nieuwe koning daar zie lopen met zijn koningin. Wat hebben we een leuk koningspaar.

De aankomst op IJsland is spectaculair. Hoge besneeuwde bergen rondom de haven, een stukje verderop speelgoedbootjes en –huisjes, wat ziet het er fris maar onwerkelijk uit. De zon is krachtig, de wind is weg, het is adembenemend.
We hebben (gelukkig!) geen controle op levensmiddelen bij de grens, al waren we goed voorbereid de boot afgereden. Zo’n camper heeft heel wat verborgen hoekjes en gaatjes, heb ik ontdekt. Dan op pad, naar de eerstvolgende stad en plannen maken. Als we op een parkeerplaats staan, komen een uur later ook de Belgen, die ons op de regels attendeerden, met hun campers bij ons staan. We vallen nu natuurlijk erg op, drie van die grote auto’s. Dat heeft tot gevolg dat we bezoek krijgen van een vriendelijke agent, die ons vertelt dat we daar niet mogen staan maar wel op het parkeerterrein van het politiebureau. Henk biecht op dat hij al aan de kanon was begonnen, waarop hij moet blazen. Het begint goed, hier in IJsland. Maar de meter slaat niet uit en nu staan we onder toezicht van de IJslandse politie. De temperatuur zakt gestaag maar we zitten warm. Er komt goed nieuws van het thuisfront en onze dag kan niet meer stuk.

1 mei 2013
De eerste echte volle dag op IJsland. We worden wakker met sneeuw. Gezellig, ons eigen huisje en een heel witte wereld om ons heen. Het is vroeg licht, en gisteren werd het laat donker. Zo werkt dat hier. Het is twee uur vroeger dan in Nederland.
We pakken er de kaart bij om onze route te bepalen. We strepen een groot aantal bezienswaardigheden aan die we willen gaan bekijken en ontdekken dat we er ongemerkt al een gehad hebben. Een waterval onderweg, waarvan ik toevallig ook nog een foto heb gemaakt. Het nadeel van al die sneeuw is dat je dus niet ziet waar je de grote weg af kunt rijden. Al die paden zijn onzichtbaar geworden. Daarom zijn we ook zomaar langs de waterval gereden. Als we op weg gaan, lijkt de hele wereld wel onzichtbaar. De lucht is helderwit, en je ziet niet waar het landschap eindigt en waar de lucht begint. Het is een wonderlijke gewaarwording. Alleen wat gele paaltjes geven aan waar de weg zich bevindt.
Ik heb in de Garmin een plaats ingetoetst ongeveer 35 km verder, Reyoarfjorour. Dat lijkt me voor vandaag voldoende. Eerst maar eens geld wisselen, een winkel bekijken, en uitzoeken hoe de weersvoorspellingen zijn. Het plaatsje is makkelijk gevonden, maar het is wonderlijk rustig. De bank is gesloten, het is 1 mei….
In het hotel tegenover de bank is het warm, kunnen we met euro’s betalen en hebben ze internet. Dat hebben we dan toch maar weer mooi voor elkaar!