Pinksteren op IJsland

18 mei

We hebben gisteren besloten om nog een dag langer te blijven. Het is mooi om mee te mogen maken hoe dat werkt, die lammertijd op de boerderij bij Eline en Jón. Regelmatig loop ik mee als ze voor de zoveelste keer de stal in gaan om te kijken of er nog hulp nodig is bij het baren. En meestal is dat wel zo. Niet dat ik voor vroedvrouw speel, ik kijk alleen maar toe.

“Nog een stuk of 60 schapen, dan hebben we ze gehad,” verzucht Eline. Voor hen is de lammertijd al een week of vier bezig en Jón neemt alle nachten voor zijn rekening, Eline doet de dagdienst. ’s Nachts slaapt Jón in de stal, in een speciaal daarvoor afgeschotte ruimte. Inmiddels heeft hij geen wekker meer nodig en wordt hij automatisch na 45 minuten slapen weer wakker, doet zijn ronde en doet wat gedaan moet worden, slaapt dan weer drie kwartier en zo herhaalt zich dit, tot het half zeven is. Dan komt Eline hem aflossen. Zij oormerkt de lammeren ook, geeft hen een pil en ontsmet de naveltjes. Ze voert de schapen, ze verplaatst schapen, wat een werk is dat allemaal. Wat moet je sterk zijn, zowel fysiek als mentaal, om zo mee te kunnen werken. Ik heb echt bewondering voor deze vrouw.

Het is heerlijk weer. De zon schijnt fel en er is geen wind. We lunchen gezamenlijk buiten, we zitten met een man of tien aan tafel. De honden liggen lui aan onze voeten en vogels lijken een vreugdedans te maken door de lucht. In de wei dartelen de lammetjes en roepen mekkerend om hun moeder. We genieten. Zou het dan nu toch eindelijk voorjaar worden?

“Vanavond is het songfestival, komen jullie ook kijken?” vraagt Eline.
Het songfestival… ik had al gehoord dat heel IJsland tijdens de uitzending voor de buis gekluisterd zit en nu worden we uitgenodigd om ook te komen. Ik kijk hier nooit naar, maar dat geeft niet, het is gezellig om met de hele familie samen te zijn.

19 mei, eerste Pinksterdag

We gaan weer rijden. Na een luie ochtend met uitslapen en nog wat internetten gaan we rond elf uur op pad. We nemen afscheid van deze leuke familie en beloven terug te komen, mochten we ooit weer op IJsland zijn. Dan nemen we de route die Jón ons aanbevolen heeft en waar we wat interessante dingen zullen tegen komen.

Het weer was vanmorgen nog veelbelovend, maar is nu omgeslagen. Het is opeens weer koud en het is gaan waaien. Ik heb mijn dunne broek aan, dat was een foute keuze. Zodra we stoppen in Blönduós doe ik snel mijn spijkerbroek aan. Hier zou een interessante tentoonstelling zijn, volgens Jón. Het museum is helaas dicht: Pinksteren. Het zwembad is wel open, hoort Henk van iemand op straat. Maar daar heb ik op dit moment geen zin in. Dan maar verder rijden, richting Saudárkrókur. Daar vinden we een uitgestorven dorp. Alles dicht: Pinksteren. Een kerkje kunnen we bekijken, maar alleen aan de buitenkant; de deur zit op slot, zelfs met Pinksteren. De wind waait door mijn winterjas heen. Ik vind er niets aan vandaag, ik word er chagrijnig van. Echt heel chagrijnig, en dat heb ik niet vaak. Henk is verstandig en reageert er niet op. Om een uur of vier maken we bivak naast een gesloten museum en een dichte kerk in Hólar.
“Kom, we gaan een potje kaarten, ” zeg ik tegen Henk. “Borreltje erbij, zakje pinda’s, we houden maar zondag vandaag.”

20 mei, tweede Pinksterdag

Ik bereid me er al op voor dat alles gesloten zal zijn. We rijden noordwaarts, richting Hofsós. Daar wordt mijn vermoeden bevestigd; alles zit nog steeds dicht. Ik ben niet van plan om me hierdoor uit het veld te laten slaan. Omdat ik weet dat de zwembaden hier vaak wel op zondag open zijn, stel ik voor om te gaan zwemmen. Inderdaad heeft Hofsós een zwembad, dat om elf uur open gaat. We drinken koffie in de Bigfoot, doen een spelletje kaart en dan gaan we badderen. Wat een prachtig zwembad! Het is een buitenbad en ligt aan de rand van de baai. Als je in het water bent, zie je overal om je heen besneeuwde bergen. Er zit een hottub bij die prima van temperatuur is en zo komen we de ochtend prima door. Na de lunch raakt Henk aan de praat met twee Duitse jonge mensen, die met een gehuurde camper op pad zijn. Ze zijn nieuwsgierig naar onze auto. Het zijn gezellige mensen die uiteindelijk bij ons binnen een biertje drinken, het inmiddels beruchte Kanon van Henk, en foto’s bekijken van onze eerdere reizen. Als ze weg zijn, blijven wij nog even staan. Het uitzicht is prachtig en ach, er is verder toch niets te doen, Pinksteren…

Na het avondeten lopen we een rondje door het dorp, langs het haventje en de karakteristieke oude huisjes. De sneeuw ligt hier nog langs de kant van de weg. De luchten zijn prachtig, het water is rustig en opeens….
“Daar!”, roep ik, “daar is er een!”
Henk tuurt over het water en dan ziet hij hem ook: een walvis. Vanmorgen in het zwembad hadden we al gehoord dat er drie walvissen hier in de baai zouden zwemmen. Dat is vrij ongewoon, omdat ze meestal verder van de kust af blijven. En nu zien we er een. Geduldig blijven we staan kijken, hij zal zo wel weer boven komen. Dan zien we verderop weer zo’n vin uit het water komen. Dat moet dan nummer twee zijn. Nummer een laat zich ook weer zien en spuit een straal water omhoog. Prachtig, gewoon hier op de kade en dan walvissen spotten. We lopen richting auto, waar Henk de telelens op het fototoestel klikt. Omdat het wat begint te regenen gaan we voor in de cabine zitten, klaar om de walvissen te vangen met ons fototoestel. Dit is toch weer prachtig, gewoon walvissen kijken vanuit onze eigen Bigfoot. Wat een speciaal moment is dit. Wat een geweldige ervaring! Ik ben helemaal opgetogen. Henk fotografeert de walvissen met de sportmodus, dat betekent dat het toestel blijft klikken als hij de knop indrukt.
“We kunnen heel wat foto’s verwijderen,” zegt hij, “maar er zal er toch wel een tussen zitten die de moeite waard is.”
Nu gaan we ook maar op zoek naar een onbeveiligd internet, dit moet wereldkundig gemaakt worden. Henk rijdt door het dorp en ik zit achterin met de laptop.
“Stop,” roep ik als ik wat ontdek. Ja hoor, we hebben weer contact met de hele wereld.
Geweldig, die moderne technieken.

P.s.: Ja, doe auto doet het goed, geen mankementen. We hebben geen dashcam, de bestelling kwam niet op tijd binnen dus ook geen filmpjes op de site.