Reykjavik

Reykjavik is, als we aankomen, koud en nat. Ik word er zelf ook druilerig van. Ineengedoken in onze jassen lopen we door de winkelstraten. We bezoeken de grote kerk, die zo kenmerkend is voor Reykjavik. Wonderlijk dat het er zo licht is, zo wit. Er is een heel andere sfeer dan dat we normaal in een kerk tegenkomen.
We vinden via een plattegrondje de weg naar een museum. Daarbinnen is aangenaam warm. Tot onze verrassing is het een phallus-museum… Het laat ons zien wat voor verschillen er in het dierenrijk zijn. Van muis tot olifant, iedere fallus staat hier op sterk water, behalve die van de homo sapiens. Wat kunst met hetzelfde onderwerp en wat voorwerpen die niets aan de verbeelding overlaten maken de tentoonstelling compleet. Ach, je brengt je tijd in ieder geval droog door.
Henk stelt voor om uit te gaan eten, maar ik heb nog champignons in de koelkast liggen, die op moeten. Nee, ik kook wel thuis vandaag. We gaan op tijd naar bed.

De volgende dag is het zonnig en warm. Dit is nog steeds Reykjavik, maar nu lopen de jonge dames opeens in shirtje met korte mouwen over straat. Dat moeten wel IJslandse dames zijn, denk ik als ik mijn jas snel dichtrits. In de zon en uit de wind is het heerlijk, maar daarbuiten…brrr. Toch snakt ook hier iedereen naar zon, getuige de luchtige kleding die iedereen opeens draagt. Kinderen met korte broeken, blote armen, terrasjes die volstromen en parken waar opeens jongelui gezellig bij elkaar in het gras zitten. Heerlijk, hier komen we echt van bij.

We gaan vandaag naar het museum voor beeldende kunst, dat helaas wisselt van tentoonstelling zodat er slechts één van de drie zalen te bezichtigen valt. We bezoeken een filmhuis, waar we een film bekijken over het ontstaan van vulkanen en waarin beelden te zien zijn van de laatste uitbarsting. We bekijken een oude opgraving van een woning uit het jaar 1000 en krijgen zo een indruk hoe de eerste bewoners van IJsland geleefd moeten hebben.

We genieten van geroosterde vis-spiesen in een klein en gezellig havencafeetje en we gaan het nachtleven ontdekken. Café Amsterdam is een echt bruin café, maar niet gezellig. We zijn er snel weg en gaan dan aan de overkant café ‘The Dublinner’ binnen. Daar is live muziek, echt Iers, en wordt er gezongen en met de handen op tafel mee gedreund op de maat van de muziek. De Ierse zanger doet zijn uiterste best en af en toe waan ik me in een film. Hij wordt begeleid door een jonge man die viool speelt en samen weten ze sfeer te brengen. Het Ierse dialect hoor je overal om je heen. De deur aan de voorkant blijft open staan, de kachel binnen brandt. Typisch IJslands, denk ik, omdat de energie niet veel kost en zo uit de grond komt. Mensen lopen ook zo in hun shirt naar buiten om te roken. We blijven er hangen tot we die nacht terug naar huis gaan. Nou ja, nacht? Als we rond één uur richting Bigfoot lopen is het buiten nog steeds niet donker. Het lijkt zelfs wel of het in de verte al licht wordt.

9 mei, Walvisvaart met Hemelvaart

Vandaag moet het weer gebeuren, ik ga opnieuw met Henk de boot in… we willen een walvissentour maken. Als je toch hier bent en walvissen kunt spotten, dan moet je daar gebruik van maken. We kiezen een firma die walvisgarantie geeft (geen walvis gezien, dan mag u gratis mee met onze volgende tocht) en die tevens een stop heeft bij puffins eiland. Bij het ontbijt neem ik mijn reispil in en lopen we richting haven, de tour begint om 08.55 uur. Het eiland met de papegaaiduikers is wel aardig, maar de boot blijft (vanzelfsprekend) op geruime afstand om de broedende dieren niet te veel te storen. Ik kijk door de verrekijker en Henk heeft de camera met telelens bij zich. Hoe anders is dit als toen bij Vik, waar we op korte afstand van deze beestjes konden komen en een aantal schitterende foto’s hebben gemaakt. Dan gaan we verder de zee op, waar we al snel de eerste walvis kunnen ontdekken. We zien uiteindelijk drie verschillende soorten walvissen en ook nog een school dolfijnen, die vrolijk langs onze boot dartelt. Wat geweldig om eens mee te maken! De walvissen laten zich meermalen zien. Ze blijken een vast ritme te hebben: drie keer naar adem happen en dan een diepe duik. Ongeveer vijf minuten later komt hij weer boven en herhaalt zich dit patroon. Onze gids legt het duidelijk uit: kijk, nu zie je de rug erg gekromd, dat betekent dat hij nu weer diep gaat duiken. Na drie uur zijn we terug in de haven. Een hele ervaring rijker.